Ο  ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΗΣ  ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ Σ. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

(Κείμενο του Θεοφάνη Καββαδία, φιλόλογου)

    Το 1984 με την επανάληψη των αγώνων το κοινοτικό Συμβούλιο Αργυράδων με  τη συνδρομή  της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και τη συμμετοχή  ενός ακάματου Κερκυραίου του αείμνηστου Λευκιμμιώτη ιατρού, Ανδρέα Γκούση, εκδόθηκε ένα ολιγοσέλιδο Φυλλάδιο με άρθρα και ομιλίες για τον  Τηλέμαχο  Καββαδία.

    Σ’ αυτό  το φυλλάδιο υπήρχαν αφιερώματα  των

1 Α. Γκούση, (προέδρου της  Ιατροχειρουργικής Εταιρίας Κερκύρας) δημοσιευμένο  τον  Σεπτέμβριο του  1983  στη  ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ με τίτλο : ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ 1892-1956.

2  Μ. Μεταλληνού, Ιατρού (συμμαθητή και φίλου) Γεν. Δ/ντή του Υπουργείου Υγιεινής με τίτλο :  «Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ»  με ημερομηνία 11 – 1 – 1964.

3   Χ.   Γκερέκου  Νομαρχιακού Επιθεωρητή Σωματικής Αγωγής Κέρκυρας 10 – 2 – 1964 με τίτλο «ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ».

4  Μ.  Ζερβού,  ανεψιού, με τίτλο: «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ». (Αργυράδες 9 – 3 – 1964)

5   Κ. Κουλούρη , αναδεκτού  και απόστρατου ανώτερου Αξιωματικού  με τίτλο : «ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΗΛΕΜΑΧΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ». και

6  Γ. Νικόπουλου, μέλους του Ελληνικού  Ορειβατικού Συνδέσμου με τίτλο : «ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ο πρωτοπόρος της Ορειβασίας» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Ελληνικού  Ορειβατικού  Συνδέσμου ΤΟ  ΒΟΥΝΟ τον Μάιο του 1957.

Εκτός  όμως  από τις γραπτές αυτές μαρτυρίες και  η  προφορική παράδοση στις Αργυράδες  μας  έχει αφήσει αναμνήσεις αρκετές για τον  το ήθος και το χαρακτήρα του Τηλέμαχου Καββαδία ( του Μπέλου). Στην τελευταία πριν πεθάνει επίσκεψή  του στις Αργυράδες μαρτυρείται  ότι  εξέτασε «Δ Ω Ρ Ε Α Ν» όλους  τους  κατοίκους του χωριού  στο Ιατρείο ενός άλλου φιλάνθρωπου γιατρού του αείμνηστου ΘΕΟΤΟΚΗ  ΖΕΡΒΟΥ (Τόμπρου), {συζύγου της πρώτης του εξαδέλφης Αναστασίας Καββαδία του Νίκου της Δήμαινας }. Ευχαρίστως ο  Γιατρός ο Ζερβός παραχώρησε στον Τηλέμαχο το ιατρείο του για την εξέταση όσων  ήθελαν να εξεταστούν – όχι μόνο από τις Αργυράδες αλλά και από τα γύρω χωριά.

Προς την οικογένειά του η βοήθειά του ήταν αμέριστη η νόνα μου μου έλεγε ότι έπαιρνε τις αδελφές του με την άμαξα και τις ξεναγούσε στην Κέρκυρα. Σε κάθε αρρώστια έστελνε φάρμακα και όποιος κατέφευγε στο σπίτι του στην Αθήνα τύχαιναν της αμέριστης συμπαράστασής του. Την ίδια στάση τηρούσε προς όλους τους συντοπίτες του από Αργυράδες και από Χλομό  και από τα γύρω χωριά.

Όμως εκτός από την προφορική παράδοση η γραπτή μαρτυρία του παλιού συμμαθητή του στο «Ελληνικό σχολείο της Κέρκυρας» Συμφοιτητή  του στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης στην Ιταλία και στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών  , συναδέλφου και φίλου του Μάνθου Μεταλληνού μας δείχνει τη  μεγαλοσύνη της ψυχής του Τηλέμαχου.

Γράφει λοιπόν ο Μ. Μεταλληνός : «κατά τη διάρκεια των σπουδών  μας ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος  1914 – 1918  και ευρεθήκαμε στην αναπότρεπτην ανάγκη να διακόψωμε τες σπουδές μας για να υπηρετήσωμε στρατιώτες  και να μεταγραφούμε αργότερα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εσυμπληρώσαμε  τα δύο τελευταία χρόνια των σπουδών μας ακολουθώντας έπειτα τες πολεμικές περιπέτειες όλων των επιστρατευμένων νέων της ηλικίας μας.»

Και συνεχίζει παρακάτω:     «ως έφεδρος αξιωματικός έλαβε μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία, όπου διακρίθηκε για το θάρρος , την πρωτοβουλία και την αυταπάρνησή  και τον ηρωισμό του. … τιμήθηκε γι’ αυτό με το «Αριστείον Ανδρείας» .

Ο Ανδρέας Γκούσης  για την προσφορά του στους αναπήρους του Ελληνοϊταλικού Πολέμου γράφει  : «Οι ανάπηροι του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου οφείλουν τη βελτίωση της κινητικής  αναπηρίας τους στο ίδιο. Τα λίγα μηχανήματα  που είχε στη διάθεσή  του στη σοφίτα της Εθνικής Τράπεζας χρησιμοποιούσε ακαταπόνητα, αν και πεινασμένος  κατά την κατοχή,  χ ω ρ ί ς   κ α μ ι ά   α μ ο ι β ή».

Ο Μάνθος Μεταλληνός συνεχίζει : «Έπειτα από την Εθνική συμφορά της Μικράς Ασίας και την αποστράτευσή ο Τηλέμαχος Καββαδίας αντιμετώπισε, εκτός των άλλων και σοβαρά οικονομικά προβλήματα, για να βοηθήσει τον πατέρα του  που είχε πάθει μεγάλες οικονομικές ζημιές από τον απότομο ξεπεσμό των ελληνικών χρεωγράφων. Παρ’ όλο που βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, δεν έχασε το θάρρος του. Με το πνεύμα της θυσίας για τους άλλους που ήταν το κυριότερο χαρακτηριστικό του, κατόρθωσε να ανακουφίσει τον πατέρα  του κατά τρόπον  ικανοποιητικό.»

Ο πατέρας του είχε πάθει κι άλλη μια μικρότερη καταστροφή, όταν επενδύοντας σε ρωσικά ομόλογα, υπέστη ζημιά και με την Ρωσική επανάσταση.

Όλοι οι αρθρογράφοι που ανέφερα πιο πάνω αναφέρονται στο πλήγμα που δέχτηκε ο Τηλέμαχος στη συζυγική του ζωή, ο Μιλτιάδης ο Ζερβός τον χαρακτηρίζει «άτυχο, πιστό,  στοργικό  και υπομονετικό σύζυγο»  όταν επτά μήνες μετά το γάμο  του το 1932  με την «όμορφη υγιή, όπως έδειχνε και με πολλά προσόντα προικισμένη νέα Ξάνθη Ιωαννίδη» η θεία Ξάνθη «έμεινε παράλυτη μέχρι το θάνατό της το Δεκέμβρη του 1955».

Για το περιστατικό αυτό ο αναδεχτός του Κώστας Αντινόου Κουλούρης  έγραψε στο παραπάνω φυλλάδιο «υπήρξε άριστος οικογενειάρχης και στοργικός σύζυγος». Ο Μάνθος Μεταλληνός γράφει : «έζησε κοντά του (η σύζυγός του) Ζωντανό πτώμα 27 – 28 χρόνια χάρη στις δικές του καθημερινές όσο και στοργικές φροντίδες..»  Η μαρτυρία της θείας μου, της ανεψιάς του, ήταν ότι «την έβγαζε βόλτα στην Αθήνα κάθε Κυριακή με ταξί στο αναπηρικό καροτσάκι της».

Ο  Κ. Κουλούρης  λέει για τον Τηλέμαχο  : «Στη ζωή υπήρξε πάντα ευγενικός, αγνός πατριώτης και απαράμιλλος αλτρουιστής». Θα μου επιτρέψετε τώρα να ασχοληθώ λίγο με το χαρακτηρισμό «αγνός Πατριώτης».

Ο Τηλέμαχος έζησε την εποχή που η Ελλάδα από μικρή γινότανε μεγάλη. Ο πατέρας του είχε καταταγεί στους Γαριβαλδίνους εθελοντές στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων. Εκεί είχε γνωρίσει και τον Λορέντζο  Μαβίλη «στην σκιά» του οποίου αφιερώνει και μια μικρή ποιητική Συλλογή που δημοσίευσε.

Έτσι ο Τηλέμαχος δεν ήταν δυνατόν να μη διακόψει τις σπουδές του, όπως γράφει πιο πάνω ο Μάνθος Μεταλληνός για να υπηρετήσει  στον αγωνιζόμενο ελληνικό στρατό με την είσοδο της Ελλάδας στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την επακολουθήσασα Μικρασιατική εκστρατεία, όπου για την προσφορά του τιμήθηκε με το Αριστείο Ανδρείας. Στη βιβλιοθήκη  του σώζονται τα παράσημα του και τα διπλώματα με τις υπογραφές του μεγάλου πολιτικού Ελευθέριου Βενιζέλου, του υπουργού στρατιωτικών της κυβέρνησης Γούναρη Νικηφόρου Θεοτόκη και άλλων. Ο Τηλέμαχος την εποχή του εθνοφθόρου Διχασμού δε λιποτάκτησε, αλλά έμεινε στις επάλξεις ανεξαρτήτως κυβερνητών. Για το λόγο αυτό ήταν από όλους αποδεκτός και αναγνωρισμένος. Υπηρετούσε μονάχα την πατρίδα του και  όχι το κόμμα που κυβερνούσε.

Υπήρξε όντως ένας   α γ ν ό ς   Π α τ ρ ι ώ τ η ς    που  δεν έθετε ποτέ στον εαυτό του προδοτικά “ pourquoi ?” γνώριζε ότι η πατρίδα υπηρετείται με αγνές προθέσεις,  θάρρος , ανδρεία και γενναιότητα• με τις ίδιες ιδέες συμμετείχε στον νικηφόρο Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όπου και έδειξε την ίδια αφοσίωση (κείμενο Ανδρέα Γκούση πιο πάνω).

Με τέτοιους ανθρώπους η Ελλάδα έγινε μεγάλη.

Αργυράδες  14 Μαρτίου 2017  ο ανεψιός του

                    Θεοφάνης Γ. Καββαδίας

                        Φιλόλογος.